Het is inmiddels al weer ongeveer 80 jaar geleden dat de engelse ingenieur Bell de eerste openhaarden in Nederland introduceerde.
Bij dit prille begin van haardvuren in de woonkamer als sfeerbrengers waren de Vughtse gebroeders v/d Bosch nauw betrokken. Zij exploiteerden toen onder de Vughtse toren hun smederij .
Ze beleverden de inmiddels opgerichte firma Bellfires van alle stalen onderdelen die nodig waren om hun chamotte betonnen rugwanden te completeren, die na inbouw leidden tot de klassieke gemetselde openhaard.
De grote vlucht die deze producten namen in de jaren 70 maakte dat mijn vader zich meer ging richten op zijn eigen producten en merknaam.
Na de oliecrises in de 80er jaren kwam het besef dat als we dan toch ten behoeve van sfeer hout in onze woonkamers verstookten, dat we dit dan beter konden doen met een zo hoog mogelijk rendement.
De markt veranderde. De vele reeds bestaande openhaarden werden voorzien van inzet haarden waarin het vuur lag te branden achter glas, en waarbij gebruik gemaakt werd van convectie warmte door lucht te geleiden door deze dubbelwandige producten.
De beste rendementen konden wij haardenontwerpers bereiken toen in de 90er jaren de stalen hang en voorzet haarden erg gewild waren.
Het grote staal oppervlak van deze haarden die vaak vanaf de vloer tot aan het plafond door liepen stelde ons in staat de rookgassen zo maximaal mogelijk af te koelen, en de verbrandingskamers zo te construeren dat de toegevoegde verbrandingslucht tot een minimum beperkt bleef.
De op dit moment veel toegepaste techniek van ”gesloten verbranding” die veelal gebruikt word bij de huidige gashaarden is naast rendementsverhogend ook ten goede gekomen aan de veiligheid.
De benodigde verbrandingslucht komt niet meer uit de ruimte waarin de kachel staat, maar komt direct van buiten zodat de met moeite opgewarmde lucht niet voor een deel weer ontsnapt via het schoorsteenkanaal.
Dit gesloten systeem maakt het praktisch onmogelijk dat verbrandingsgassen zich vermengen met de lucht in onze kamer.
